ارزیابی وضعیت حمایت های مالی و نقش دولت در سیاست های تأمین بیمه اجتماعی درمان برای بخش غیررسمی اشتغال

مقدمه: دولت هر ساله از طریق طرح های بیمه درمانی مشارکت قابل ملاحظه ای در هزینه های درمانی شاغلین بیمه شده در بخش غیررسمی اشتغال فراهم می نماید، با این حال، تعداد بسیاری از خانوارها در گروه جمعیت فعال شاغل و بیکار در بخش غیررسمی از پوشش بیمه های درمانی بازمانده اند. در این تحقیق سیاست های عمومی دولت در گسترش بیمه درمانی همگانی برای تحت پوشش قرار دادن جمعیت فعال در بخش غیررسمی و طرح بیمه درمان خویش فرمایان ارزیابی گردید.   روش کـار: در این پژوهش توصیفی– تحلیلی، از داده های ثبتی مرکز آمار ایران، سازمان های تأمین اجتماعی و بیمه خدمات درمانی استفاده شد و داده های تلفیقی با ویژگی جامعیت کشوری فراهم گردید. همچنین از روش تحلیل وضعیت جهت آنالیز داده ها استفاده شد.   یافته ها: سهم دولت طی سال های 1386 -1375 برای جبران منابع مورد نیاز برای پوشش خانوارها در گروه جمعیت شاغل و بیکار در بخش غیررسمی کاهش یافته است. همچنین متوسط رشد هزینه سرانه درمان برای بیمه شده های بخش غیررسمی کمتر از متوسط رشد این هزینه برای کل بیمه شده های شهری (در بخش های رسمی و غیررسمی) بوده است. در طرح فعلی بیمه درمانی برای این گروه نیز پرداخت نیمی از کل هزینه درمان برعهده جمعیت یاد شده گذارده شده است.   نتیجه گیری: بدون دخالت دولت برای سازمان دهی طرح های بیمه درمانی برای بخش غیررسمی و تأمین مالی آنها، گسترش پوشش بیمه های بهداشتی و درمانی برای این بخش امکان پذیر نمی باشد. نتیجه طرح بیمه درمانی خویش فرمایان نشان دهنده نبود انگیزه و تقاضا برای بیمه درمانی در شرایط اختیاری، و به خصوص برای جمعیت فعال بیکار، بوده است.